10 listopada br. s. Małgorzata Borkowska OSB obchodzi swoje 80. urodziny.

Jak wygląda życie w klauzurze? Jak się komunikować, kiedy jest milczenie? Jak się zostaje kaznodziejką po siedemdziesiątce? - na te pytania odpowiadała przeorysza Opactwa Sióstr Benedyktynek w Żarnowcu. Ojcowie dominikanie z Gdańska zorganizowali wieczór z s. Małgorzatą Borkowską, która świętuje swoje 80. urodziny.

Aula Muzeum Archeologicznego w Gdańsku, w której w sobotni wieczór odbywało się spotkanie, pękała w szwach. Ojcowie dominikanie z klasztoru św. Mikołaja w Gdańsku, prócz jubilatki zaprosili Igora Borkowskiego, współautora książki pt. "Porozmawiajmy jak Borkowska z Borkowskim". Oboje uczestnicy spotkania w ramach Dominikańskiej Szkoły Wiary opowiadali o kulisach powstania wywiadu-rzeki z s. Małgorzatą Borkowską. - Mimo mojego wieku nie jest to książka, która jest podsumowaniem mojego życia. Jest podsumowaniem tego, co wówczas mówiliśmy. Na pewno nie jest podsumowaniem tego, co teraz piszę - żartowała s. Małgorzata z pytania o. Michała Oseka OP, przeora gdańskich dominikanów.

Rozmowa z autorami koncentrowała się również wokół życia zakonnego za klauzurą, świata w którym funkcjonuje inny rodzaj komunikacji między osobami. - W tym języku, w języku zakonnym istnieje połączenie świata mówionego i pisanego. Zdania, które słyszałem od siostry, równie dobrze mogłyby być cytatami z utworu literackiego. Dużo w tym mówieniu przemyślenia, konkretnej myśli, słuchania drugiej osoby, a mimo tego spontaniczność i pewna żywiołowość - tłumaczył prof. Igor Borkowski, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, praktyk i teoretyk dziennikarstwa oraz komunikacji.

- Język klasztoru jest językiem w którym nie obowiązują zasady dzisiejszej skuteczności komunikacyjnej w polszczyźnie. Nie zwraca się uwagi na ton, na dobór słów, na to, czy ktoś może zostać urażony, liczy się jedynie osiągnięcie skutku komunikacyjnego czyli przekaz informacji. W tym języku nie ma znaczenia czas, prędkość, są za to pojęcia, sformułowania, zdania, pojęcia, które są stałe od wieków i niezmienne. Klasztor sam w sobie też niezwykłą przestrzenią komunikacyjną, podzielony na miejsca w których się mówi, albo w których się słucha - dodawał I. Borkowski.

Padały również pytania o powołanie i czas postulatu w zakonie. - To moment, w którym powinno się uświadomić siostrze, po co tu przyszła. Przychodzi się dlatego, że człowiek się zauroczył możliwością oddania Panu Bogu swojego życia. I to jest możliwość, którą się łapie, chwyta i trzyma pazurami, po to, żeby tego skarbu nie utracić - mówiła s. Małgorzata.

Po serii pytań, przyszedł czas na konferencję s. Małgorzaty pt. "Jezus, Syn Ojca. Sens Ofiary Chrystusa na krzyżu”. - Człowiek ma zwyczaj uważać się za centrum rzeczywistości i oceniać wszystkie rzeczy ze swojego punktu widzenia. Jeżeli w tym zajdzie daleko, to nawet bliźnich widzi tylko jako swoje otoczenie, a nie jako równe mu, pełnoprawne osoby; nawet i Boga postrzega i traktuje tylko jako Kogoś, kto może mu ewentualnie być potrzebny, albo właśnie potrzebny nie jest; to już człowiek sam sobie ustala i decyduje - głosiła s. Borkowska.

Wyjaśniła też: - Cała ziemska działalność naszego Pana wypływa z Jego miłości do Ojca i rozlewa tę miłość na świat. I z tą świadomością spróbujmy rozważyć Mękę Chrystusa. No, dostali ludzie Boga w swoje łapy. Przedtem był niedostępny, ale teraz będzie miał za swoje. Urągania tych, którzy Tobie urągają, spadły na mnie, mówi Psalmista, a św. Paweł odczytuje te słowa jako dotyczące Chrystusa. To On przeżył w swoim człowieczeństwie zniewagi wyrządzone Ojcu, które dla Bóstwa nie mogły być cierpieniem. Wystawił się na nie, zebrał je na sobie, jakby osłaniając Ojca. Przyjął ból fizyczny, przemoc i poniżenie, ostatnie miejsce człowieka opuszczonego i podeptanego. Wzgardzony tak, że mieliśmy Go za nic... . Cierniowa korona najlepiej to wszystko wyraża, bo jest i zadaniem bólu, i drwiną jednocześnie. Ot, jaki z Ciebie król! Ot, jaki z Ciebie Mesjasz - drwi nawet łotr z sąsiedniego krzyża.

Słuchaczy s. Małgorzata Borkowska OSB pozostawiła z myślą: - W ofierze Jezusa to ludzkość oddała życie, i to z miłości: nie z musu, nie za karę, ale z miłości. Ojciec mógł oczywiście przebaczyć ludzkości za darmo; i właściwie, jeśli wziąć pod uwagę nasz wkład… to za darmo przebaczył! Ale Syn, Syn Boży i Syn Człowieczy zarazem, posłany nie po to, żeby świat potępił, ale żeby świat zbawił, wynagrodził Mu miłością i tak. Zobaczymy, co będzie silniejsze: ta miłość, która i nas wciąga, czy nienawiść? Bo przecież każda śmierć może być śmiercią z miłości, jeśli w takim duchu zostanie przyjęta.

Zwieńczeniem urodzinowego świętowania było odśpiewanie gromkiego "sto lat", życzenia oraz prezentacja fotografii ze świeckiego i klasztornego życia s. Małgorzaty.

Patronem medialnym spotkania był Gość Niedzielny.